Την πιο απτή απόδειξη, της σκληρής

φοροεπιδρομής που επέβαλλε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από τον Ιανουάριο του 2015 έως και σήμερα, αποτελεί η υλοποίηση ρύθμισης για την εξόφληση οφειλών των ιδιωτών προς το Δημόσιο, σε 120 δόσεις.

Η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε με την έναρξη ισχύος των περιβόητων νόμων των 100 δόσεων, που νομοθετήθηκε με τον Ν. 4305/14 τον Δεκέμβριο του 2014 (κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) και τροποποιήθηκε τον Μάρτιο του 2015 με το Ν. 4321/15 (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ).  

Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση, η οποία συνέπεσε χρονικά με την έναρξη της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώχθηκε να ρυθμίσουν οι ιδιώτες τα χρέη τους προς το Δημόσιο, τα οποία είχαν δημιουργηθεί την πρώτη πενταετία των μνημονίων.

Αφού λοιπόν τα παλαιά χρέη ρυθμίστηκαν με το «νόμο των 100 δόσεων», κατά την έναρξη της κυβερνητικής  θητείας του ΣΥΡΙΖΑ, τι οδήγησε στο να αποτελεί κοινωνικό - ανυπέρβλητο - αίτημα η νομοθέτηση νέας μακρόπνοης ρύθμισης, 120 δόσεων, με τη λήξη της κυβερνητικής θητείας;

Η απάντηση είναι απλή: Η εξωπραγματική, πρόσθετη φοροεπιδρομή του ΣΥΡΙΖΑ, τα χρόνια που κυβερνά. Η φοροεπιδρομή αυτή, είχε ως αποτελέσματα: α) όσοι είχαν ενταχθεί στη ρύθμιση των 100 δόσεων να μην μπορούν να ανταποκριθούν ταυτόχρονα στην εξόφληση των παλαιών και νέων φορολογικών υποχρεώσεων. β) να αυξηθεί ραγδαία ο αριθμός όσων οφείλουν στο Δημόσιο.  

Τα στοιχεία της ΑΑΔΕ, δείχνουν  ότι το χρέος των ιδιωτών προς το Δημόσιο στη θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, εκτινάχθηκε από τα 73,7 δισ. στα 104,7 δισ.! Σήμερα, περισσότεροι από 4 εκατομμύρια φορολογούμενοι χρωστούν! Μάλιστα, το σύνολο των χρεών των ιδιωτών προς το Δημόσιο, προσεγγίζει πλέον το 80% του ΑΕΠ!

Και δεν είναι, δυστυχώς, μόνον τα 104,7 δισ. που οφείλουν οι φορολογούμενοι στο Δημόσιο. Στα χρέη πρέπει να προσθέσουμε και 35 δισ. προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Χρέη τα οποία, μέχρι την ημέρα που ανέλαβε την κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχαν αποτελέσει ποτέ μέρος του δημοσίου διαλόγου, διότι δεν κρίνονταν  σημαντικά.  

Οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι το μόνο που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν να επιβάλλει φόρους στη μεσαία τάξη. Η δε ρύθμιση που ψήφισε είναι ημιτελής, διότι α) δεν περιλαμβάνει τις επιχειρήσεις, παραβλέποντας ότι αυτές αποτελούν «το μέσο» αύξησης της απασχόλησης των νέων και β) επιβάλλει τόκους πολύ υψηλότερους απ' αυτούς με τους οποίους το Δημόσιο εξοφλά τα ληξιπρόθεσμα χρέη του προς τους ιδιώτες, επιβεβαιώνοντας ότι η απερχόμενη κυβέρνηση υιοθετεί την άποψη ότι το Δημόσιο μπορεί να δυναστεύει τον ιδιωτικό τομέα.  

Έτσι, λοιπόν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με το νόμο των 120 δόσεων, έπραξε αυτό που απαίτησε επιτακτικά  η κοινωνία, για να διορθωθούν όσα «κακά» η ίδια έπραξε. Ήταν το ελάχιστο που μπορούσε να κάνει...

Δημοσιεύθηκε στο http://www.ka-business.gr/

Πανοζάχος Δημήτρης
Οικονομολόγος - Φοροτεχνικός Σύμβουλος
Msc Εφαρμοσμένης Λογιστικής & Ελεγκτικής